Mimo to jestem na NIE oraz nie zachęcam. Gdzieś tak od początku pobytu w domu bogatego Araba film zaczyna nużyć i kleją się oczy.
Sama intryga z "hetyckim" szyfrem oraz zamachem - arcynaiwna, wręcz infantylna. Ale dochodzi jeszcze sposób jej opowiadania. Weźmy zdjęcia. Tak ogólnie w filmach to dobrze jest jeśli operator od czasu do czasy wymyśli jakieś oryginalne ustawienie kamery. Ale tutaj pan Director of Photography jakby nie umiał robić zdjęć tak po prostu; on musi fotografować tak, żeby coś się odbijało w lustrze albo w okularach! Albo żeby się coś błyskało i migało. Z kolei autor muzyki, znakomity skądinąd kompozytor Henry Mancini: bezsensowna muzyka brzdąka nie tam, gdzie jest potrzebna, lecz bez przerwy.
W sumie - bez satysfakcji.